ی نفر رو میشناسم با شوهرش مشکل داره و دوس پسر داره همزمان بعد بچه داره و بخاطر سختیا که کشیده و افسردگی اینا بچه رو زیاد کتک میزنه مثلا بچه اکثرا خونه بقیه میره بازی کردن اینا یا تو خونه باشه خیلی حوصله شیطنتاش رو نداره ی ذره شلوغ بازی در بیاره بچه کتکش میزنه خودش میگفت اولین بار وقتی یک ماهش بود کتکش زدم مادرشوهرم اعصابم رو خورد کرد این بچه هم بی قراری گریه میکرد ی سیلی زدمش خلاصه الان دوس پسرش میخواد بیاد شهر اینا برن باهم رستوران و سینما و کافه و اینجور جاها بعد میگفت چون مادر شوهرم خونه ما زندگی میکنه نمیتونم تنها برم باید حتما بچه رو ببرم با خودم که شک نکنن داشت میگفت ی شربت خواب آور بهش بدم که یکم گیج و منگ بشه بخوابه نفهمه چیزی بعدا تعریف کنه برا کسی خدایی نمیخوام قضاوت کنما ولی دلم گرفت یکی مثل من چند ساله ناباوری داره و تو حسرت بچه میسوزه یکی هم اینجور کلا خوشش نمیاد از بچه
قربون حکمت خدا برم
