حتما و اول باید عاشق طرف باشیم و باهاش ازدواج کنیم؟
کیا این فکر و دارن که برا ازدواج، حتما باید عاشق شن اول؟
اگه عاشق نشیم ولی طرف مقابل آدم خوب و مورد قبولی باشه، درسته ازدواج کنیم؟ بعد تا همیشه حسرت عشق میمونه تو دلمون؟
بنظرم بیشتر آدما منطقی ن و خیلی به این چیزا اهمیت و بها نمیدن و راحت ازدواج میکنن، بیشتر آدمای خیلی احساسی درگیر این چیزا میشن که تعدادشون م محدوده به نسبت
بله
من خودمو میشناسم اگه از کسی خوشم نیاد بعدها ام نمیاد
ظاهر خیلی برام ملاکه باید طرف مقابل به دلم بشینه و هیچکسی جز اون رو نبینه چشام !
اگر دوسش نداشته باشم و منطقی ازدواج کنم نه تنها حسرت به دل میمونم بلکه تا اخر چشمم دنبال پسریه که دلم میخواسته نه کسی که هم بالینمه.....
شوهر تنها کسیه که میشه به دلخواه انتخابش کرد
بله مجرد رو ترجیح میدم به ازدواج بدون عشق
بعضیا مدلشون اینه که باید حتما با عشق ازدواج کنن
به نظر منم درسته چون آدم کسیو که عاشقشه یا حداقل خیلی دوسش داره بیشتر درک میکنه تو سختیا یه قوت قلبی براش هست که عوضش پیش عشقم
ایراداش به چشمش نمیاد اینجا طرف میگه خاستگارم چشماش فلانه ردش میکنه یا میگه شوهرم فلان شکله ناراحتم
تو سختیا جا نمیزنه مثلا طرف ورشکست شد
حس خوبیه پیش کسی باشی که دوسش داری یه انرژی خاصی داره
آره خیلی قشنگه، منم احساسی م و دوس دارم به نظر منم درست و شیرینه، این آیده آلشه ولی تو زندگی واقعی همه چیز ایده آل نیس خب، شرایط و... خیلی چیزا تاثیر داره
منم ی خواستگار خوب دارم که هیچ دلیل منطقی ای میشه گف نیس برای رد کردن ش، ولی خیلی به دلم نیس و اونی که همیشه میخواستم نیس، از طرفی م آدم و شرایط کامل مطابق با خواسته ها تقریبا هیچ وقت شاید پیش نیاد و هر موقعیتی ی سری معایب م داشته باشه، واقعا مردد م، احساس میکنم با قبولش ی سری چیزا تا همیشه برام حسرت میشه ولی خب موقعیت خوب و امنی م هست
من خودم نظرم اینه هیچکس از اول عاشق نمیشه چون عشق نتیجه صبر و زمان و ساخت خاطرس
سلام عزیزم
ببخشید اینجا سوال می کنم
دیسک گردن تون چطوره؟
بهتر شدید؟
چه کردید؟
من دیسک گردن و آرتروز گردن دارم
