۲۶ سالمه . دوتا بچه دارم ۵ساله و یکی هم ۳ماهه ...امشب پدربزرگ و عموم مهمون بودن بهم گفتن تو یه زمانی امید پزشکی این طایفه بودی اما دیگه عمرا چیزی بشی کارت فقط بچه داریه ... بخدا یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید..هیچ کاربری تو دنیا سخت تر از خانه داری نیست ... شبا که تیکه تیکه میخوابم چون بچم بیدار میشه شیر میخواد بعدش صبح بیدار میشم بلا استثنا هر روز جاروبرقی کل خونه ..خونمون ۱۰۰ متره دوخوابه . بعدش میرم آشپزخونه اول نظافت میکنم و میشورم و دستمال کشی بعدش برنج میخیسونم و خورشت میپزم هررر روز بعدش میام بیرون میرم اتاق دخترم تمیز میکنم و اسباب بازی هایی که روز قبل ریخته رو جمع میکنم بعدش هم میرم لباسشویی روشن میکنم دوباره میام برنج میپزم و تا دستشویی رو بشورم لباسشویی کارش تمومه و رخت ها پهن میکنم و این وسطا هم چندین بار هر بار ربع ساعت شیر میدم و اروغ میگیرم و پوشک عوض میکنم بعدش هم وقت ناهار پهن میکنم میخوریم جمع میکنم یکم ظهر میخوابم عصرا بیکارم میرم خونه مامانم ساعت ۸ میام خونه شام درست میکنم پهن میکنم میخوریم جمع میکنم این وسطا بچه داری هم میکنم .... حالا بیاید بگید چکار کنم چجوری زندگیم رو تنظیم کنم که بتونم حداقل پیراپزشکی آزاد قبول بشم