صبح بهش صبحانه دادم تا خواستم خودم صبحانه بخورم گفت برام هویج بیار بخورم چند بار بخاطر هویج رفتم و اومدم. گفت یه دونش که پوست کندی تو باید بخوری گفتم باشه بزار صبحانه بخورم. بعدش ازم خواست تو گوشی انیمیشن ببینه دادم. همشم اصرار میکرد که باید هویج بخوری منم میلم نمی‌کشید. گفتم بزار موهام شونه کنم بیام بخورم. اومد تو اتاق گریه کرد که بابد اول بیای هویج بخوری. گریه کرد. منم اعصابم بهم ریخت زدمش از سرش زدم رو شونش زدم رو صورتش زدم.
از صدای گریه هاش متنفرم. اعصابم نمیکشه این همه گریه کنه.
خودمم از عذاب وجدان و ناراحتی یک ساعته دارم گریه میکنم. دست و پام سست شده. تو شهرمون روان شناس و روان پزشک کودک نیست که ببرمش. کم آوردم. کاش به مرگ طبیعی بمیرنم راحت بشم.
