من یه نفر بود ک ۳۸ سالش بود و ازم خواستگاری کرد و قرار شد آشنا بشیم با خانوادش و همه آشنا بودم به همکارهاش منو گفته بود ینی کاملا رابطه جدی بود ک قرار بود تاریخ عقد هم تعیین بشه تو این مدت یکی دو بار بحثمون شد و اون باعث شد فک کنه ک اختلافاتی داریم باهم ک به درد هم نمیخوریم ولی من همچنان دوسش دارم از طرفی هم تبلیغ خانوادش باعث شد منصرف بشه چون یه نفر دیگه رو خانوادش براش در نظر داشتن از طرفی بدهی های بالا آورد ک کلا کارش گره افتاد الان چهارماه از اون موضوع میگذره ولی من همچنان دوسش دارم خیلی خواستم پیام بدم بهش ولی غرورم نزاشت به نظرتون دیگه امکان نداره ک‌پشیمون بشه نه ؟
بهتره آدم یه معیاری چیزی داشته باشه
مگه میخاد تی شرت بخره ک امروز تو این پاساژ گیرش نیومد فردا بره پاساژ یعدی
آدم یه ذره ارزش برای خودش قائل باشه دست به همچین کاری نمیزنه که هرشب با یکی بره بیرون
خب با یه نفر یکی دوماهی باید حرف زد،عقایدشو شناخت بعد یه قرار حضوری گذاشت
اینجوری که امشب با یکی پاشه بره بیرون فردا با یکی
این آدم چه معیار منطقی ای برای انتخابش داره؟اصلا فرصتی برای آشنایی با طرف داره؟۲
حرفتون درسته. منم این رو تجربه کردم.
هیچوقت حس خوبی نسبت به آدمی که مثل شما میره خواستگاری ، نداشتم
با ی جلسه ، روی کاغذ مشخص میکنی کدوم بهتره ، کدوم نه ، هر کس عرضه بهتری داشته باشه تو یک جلسه ، از نظر شما برنده است ،
یعنی الآن میتونم حدس بزنم که احتمالاً با کیس های خواستگاری فردا ، ی اختلاف سنی عجیب غریب داری شما 😂
ی سوال خارج از تاپیکت میپرسم اقایی ک عاشق دختری بوده ب دلایلی پاجلونگذاشته دخترنمیدونسته اقادوسش داره بعدازدواج میکنه بعدم دختره بایه بچه برمیگرده خونه پدرش ب خاطر فوت همسرش همسایه ام هستن ولی معلومه بازحس داره شرایط خودمه شما ازدید اقا چی فکرمیکنید ؟؟
بدجایی واسه درددل انتخاب کردی
اکثرا کم سن و مردستیزن
