بعد شمارو تو خونه تنها بزاره بعد بگه خب خودت بیا تو از اونا فرار میکنی در حالی که دوست داری زندگی متاهلی داشته باشی به جای مهمون بازی چی کار میکنید تو ی ساختمونیم من بچه ندارم خدا بهم بچه نداده وقتی می‌ره من میمونم لباس بچه و اونو خانواده برادر شوهرم ازش بدم اومده ساعت ها با لباس بچه گریه کردم ولی اون خونه برادرش بود
خدایا چرا صدام نمیشنوی
من بودم نمیرفتم تا کم کم شوهرمم خونه رو به مهمون بازی ترجیح بده
این شوهر من ه
اینا نباید ازدواج کنند
به زودی صدای خنده ی بچه به خونه ی شما هم میاد،از نگرانی ها و استرست کم کن،مقابل شوهرت واینسا،سعی کن با زبون خوش به سمت خودت جذبش کنی
ایشالا ی پسر کاکل زری میاری
صبح تا شب اذیتت کنه
خسته شدم فک می‌کنه دارم لج میکنم در حالی که فکر و خیال و تنهایی اذیتم می‌کنه فقط دلم میخواد یکی پیشم باشه شغلش حوریه که بیشتر وقت ها نیست اون قسمت های هم هست به قول خودش باید همه کار بکنه این جز کارا مهمش حساب میشه ولی من نمیکشم بیشتر تنها بمونم
قبل از اینکه بره خونه برادرش ،خودت یه برنامه بچین،مثلا بگو شام درست کردم بریم پارک،یا سینما،یا خرید دارم،
ببین این عادتی که همسرتون دارن زمان می‌بره که ترک بشه،پس هم صبوری شما رو نیاز داره و هم عشق و علاقه ی شما رو،مخصوصا که می‌فرمایید دیر به دیر همو میبینید،با خودت فکر کن عزیزم بعد از مدتها بیایی خونه،با همسری مواجه بشی که شاد نیست،گله و شکایت داره از تنهایی،و ...
روی خودت کار کن،اگر میگه بریم خونه ی برادرم،دو بار برو ،بار سوم یه بهانه ی قشنگ بیار،مثلا نگو از اونا خوشم نمیاد که هرشب ببینمشون،به جاش بگو دلم میخواد امشب دوتایی باهم خلوت کنیم
همه این کارو کردم آدم بی حالی نیستم که نشسته باشم کنج خونه یکی بیاد حالم خوب کنه وقتم پره ولی الان به شوهر نیاز دارم الان یکی می‌خوام به خودش هم گفتم که من الان نیازت دارم چون الان هنوز با خودم کنار نیومدم ولی فکر می‌کنه قراره من عادت بده تا بتونه اونجوری میخواد زندگی کنه دو سال ازدواج کردم کم نیست تو این دو سال هر ترفندی به کار بردم الان دیگه دلم میخواد اون منو هل بده خسته امممم
عزیزم میفهمم،
باهاش صحبت کن،در زمان و مکان درست،نه وقتی تازه اومده،نه وقتی گشنه اس،بدون گریه،مثله دوتا دوست حرفاتون رو بزنید،بدون دعوا،بگو می‌خوام از انتهای صحبتمون به یه نتیجه ای برسم که هردو راضی باشیم،
تمام حرفاتو بهش بزن،حداقل خودتو خالی کن،اگر دیدی حرفات افاقه نکرد دوتا راه داری،یا از بزرگتری بخوای (مثلا مادرشون)که بهش بگه و یا باید بپذیری که همسرت این رفتار رو داره و همراهش باشی
