خسته شدم

ببین باور کن اینا همه چیزایی که توی ذهن خودته..هیچکس نمیتونه بشنوشون و در عین حال مثل تو فکر نمیکنه.

همه ی ادمای دور و برت مثل تو یه انسان زندن و دارن زندگی میکنن.مگه تو مدام دیگرانو زیر نظر داری و اهمیت میدی که چی میگن.چی میپوشن.چجوری رفتار میکنن و...

شاید باورت نشه ولی دیگران هم دقیقا همین حسو نسبت به تو دارن.هیچکس اهمیت نمیده که چرا فلان حرفو زدی

اصلا از یه موضوع کوچیک شروع کنیم.تو میری و نظرت توی امور مختلف محل کارت ارایه میدی خب چه اشکالی داره؟توام مثل بقیه؟

اومدیمو نظرت اشتباه بود یا حتی رفتارت نادرست..مگه ادما اشتباه نمیکنن؟قراره دنیا تمو بشه یا کسی تنبیهت کنه؟

همه ی اینا باورهای خودته.

احتمالا افسردگی داری..حتماباید با دکتر صحبت کنی و در صورت نیاز قرص مصرف کنی

حتما راه درست حالتو بهتر میکنه

تاحالا باهاشون صحبت کردی ؟که چرا این رفتار رو باهات دارن یا تمایز قایل میشن و...

افسردگی رو خیلی باید جدی گرفت..زندگی برات جهنم میشه اگه درمان نشه

حتما حتما دکتر برو

واقعا نمیدونم باید چی بگم.بگم تحملشون کن؟فعلا تنها راهت همینه چون داری باهاشون زندگی میکنی

سعی کن حال خودتو خوب کنی و یاد بهشون اهمیت نده.روی رشد خودت تمرکز کن

زیاد از حرفای انگیزشی خوشم نمیاد و واقعیت قشنگ تره به نظرم

ولی یه استاد داشتم که میگفت توی تاریکترین نقطه ی شبه که اولین بارقه های خورشید خودشو نشون میده و من واقعا باورش کردم.