دو هفته پیش برام یه خواستگار نیمه مذهبی اومد یه جلسه قرار گذاشتیم بیرون دوتایی حرف بزنیم البته بیشتر من حرف زدم هر چی میگفتم قبول می‌کرد پسر سر به زیریه حسابداری خونده و تو املاکی پیش باباش کار میکنه داییم و بابام هم از خیلی وقت پیش خودشو باباش رو میشناسن و معروفن که باباش خیلی آدم خیّر و مومنیه خودشم خیلی چشم پاکه ...یه خونه ی کوچیک و یه ماشین هم داره...من ۲۵ سالمه اون ۳۲...خیلی آرومه هم خودش گفت هم مشخصه که اصلا عصبی نمیشه ولی مشکلی که هست اینه که اصلا به دلم ننشسته هم ظاهرش هم اینکه وقتی کفش یه ذره پاشنه دار میپوشم هم قد منه هم اینکه خیلیی لاغره هم اینکه اخلاق من خیلی فرق داره مثلا من خیلی عصبی میشم یا خیلی چیزای دیگه...از طرفی خانواده ام خیلی راضی ان و خیلی بهم اصرار میکنن...از طرفی انقد پسر پاکی بنظر میاد حس میکنم من لیاقتشو ندارم انقدری که تو زندگیم هر غلطی دلم خواسته کردم...آخرین بارم بهش جواب منفی دادم گفت حالا یه هفته دیگه فکرکن...هر شرطی گذاشتمم قبول کرد
نظر خودت مهمه
اگر ازش بدت نمیاد سریع جواب منفی نده ، بیشتر آشنا بشید
خودتو دست کم نگیر
گرفتی هم جلوی اون چیزی نگو
اینو همیشه یادت باشه
بیشتر معاشرت کن
قدت چنده
والا چی بگم لابد کمالگرایی. منم که قیافه اش رو ندیدم عزیزم. شاید تو سختگیری وگرنه شرایطش خوبه. در ضمن اینو بدون هیچ کس کامل نیست مگه ما خودمون کاملیم. سلیقه ها هم فرق میکنه. مثلا من از قیافه مردونه خوشم میاد از پسر قرت خوشم نمیاد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
12 ثانیه پیش
12 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
