2777
2789

تو محیط کار یا کلا محیطهای اجتماعی،

مشکلمم اینه زیادی یکرنگ و صاف و صادقم با بقیه

همیشه هم وقتی وارد یک جمعی میشم یک خوش بینی احمقانه ای به همه دارم

یعنی بصورت پیش فرض همه رو ادم های خوبی میبینم

حتی مثلا در حد چندین مورد اشتباهم ازشون ببینم تو ذهنم توجیه میکنم که نه بابا منظوری نداشته، خسته بوده، فلان بهمان..

بعد نگاه میکنم اونا به کوچکترین کار یا رفتارت چقدر جدی واکنش نشون میدند..

بعد حس میکنم من چقدر گاگول و گلابیم که هرچی میبینم ازشون به رو خودم نمیارم و بیخیال میشم...

😭😭😭😭

بچه ها باورتون نمیشه!  برای بچم از «داستان من» با اسم و عکس خودش کتاب سفارش دادم، امروز رسید خیلی جذذذابه، شما هم برید ببینید، خوندن همه کتابها با اسم بچه خودتون مجانیه، کودکتون قهرمان داستان میشه، اینجا میتونید مجانی بخونید و سفارش بدید.

من برعکس توام ، به صورت پیشفرض همه رو بد میبینم

😂😂

خب اینجوری اذیت نمیشی؟ ببین من از طرفی هم به هیچکس اعتماد نمیکنما

مثلا تو محیط کار برعکس خیلیا که سفره دلشونو باز میکنند من اصلا و ابدا از مسائل شخصی حرف نمیزنم

ولی توی همین بحث های کاری، نمیتونم حقمو بگیرم ازشون

یا اگه رفتار بد ببینم زود بیخیال میشم و اینجوری نیستم که حد و مرز مشخص کنم و خیلی قاطع و جدی جلوش وایسم

بعد درحالیکه حق با منه میبینی همه کاسه ها سر من شکسته میشه

چندسالته؟من اخه سنمم کم نیست نمیدونم چرا اینجوریمبه مامان بابام رفتمولی اصلا دلم نمیخواد اینطوری باش ...

۲۵ سالمه فک کنم چون از بچگی تنها بودم کسی نبوده ک خوب و بد مردم رو برامون بگه 

۲۵ سالمه فک کنم چون از بچگی تنها بودم کسی نبوده ک خوب و بد مردم رو برامون بگه

افرین دقیقا این جیزا رو باید تو خونواده یاد بگیره ادم

وقتی نگاه میکنم اونا که مامان باباشون با جنم و جلب هستند خودشونم از پس خودشون برمیان

ماها یکم بی دست و پاییم متاسفانه 

ارسال نظر شما

کاربر گرامی جهت ارسال پست شما ملزم به رعایت قوانین و مقررات نی‌نی‌سایت می‌باشید

2790
2778
2791
2779
2792
داغ ترین های تاپیک های امروز