والا آنقدر درد دارم نمیدونم کدوم بگم به یه جایی رسیدم که دیگه میگم خودکشی
به کسی نگفتم ولی شب با گریه میخوابم صبح با اشک چشمام داره از بین میره
مشکلم این سنی ندارم اما تو هیچ دوره ای از زندگیم خوش نبود تلاش کردم اما دیگه نمیشه ادامه بدم
هر چقدر نگاه میکنم هیچ کجا کم نذاشتم ولی هر بار نشد میخوام بدونم چرا یه عده بدون کمترین تلاش فقط برای موقعیت خانواده همچین دارن یکی مثل من چرا یکی با هزار تا پسر آخر با یه پسر پولدار دوست میشه میره من که با کسی نبود حسرت خرید یه مانتو رو دلم مگه نمیگن خدا جبران میکنه سختی رو
کجاست دقیقا