استارتر از کامنتا متوجه شدم که ظاهرا از زندگیت راضی نیستی
ولی بنظر من واقعیت همینیه که خودت گفتی
منم ۳۸ سالمه مجردم خیلی خوشحالم که بچه ندارم چون واقعا تمام اطرافیانم که بچه دارن کاملا اسیر بچه هاشون شدن و تمام وقت در خدمت اونان حتی اگه یه تفریحی چیزی هم بدون بچهاشون برن همه ی فکر و ذکرشون پیش بچه س
بعدم که بچه بره مدرسه هزار جور استرس و اعصابخوردی داره
تازه این درصورتیه که بچه سالم و خوب باشه حالا اونایی که بچشون مریضه یا بیش فعاله یا اوتیسم و مشکل خاصی داره که دیگه بماااااااند دهنشون سرویسه
من اصلا خوشم نمیاد اینجوری درگیر و دربند یه موجود دیگه بشم و واقعا راحتیمو دوس دارم . درسته بچه داشتن شیرینی هم داره ولی بنظر من اصلا تو این دور و زمونه.سختیاش به شیرینیاش نمی ارزه
اصلا غصه نخور و فکر و خیال نکن اگر از زندگیت راضی نیستی و واقعا شوهرت خوب نیست میتونی جدا بشی و یه زندگی مجردی شاد داشته باشی