از اون آدمایی شدم که بین کَم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم!
دیگه نه توان آدم‌های نصف و نیمه رو دارم، نه رفاقت های یکی دو روزه، نه هر نوع رابطه‌ی انسانی نصفه و نیمه!
ترجیحم اینه نداشته باشمون!
نداشتن خیلی از چیزا، بهتر از نصفه ونیمه داشتنشونه، مخصوصا آدم ها...
می‌گفت:
«آدما چیزی رو که زیاد ببینن رو دیگه نمی‌بینن، حتی اگه اون چیز لطف زیاد شما باشه.»
مواظب خوبی‌های بیش از حدتون با آدما باشید :)
💞✨
