یه چیز خیلی عجیب که یکسالی هست برام پیش اومده میخوام بدونم کسی مثل من شده... هر وقت یکی جلو می ایسته یا روبه رومه یا از پشت گوشی میخوام باهاش حرف بزنم یا نظرشو بپرسم.... نمیدونم چی بهش میگن انگار روحم میتونه بره توی بدن اون فرد و از زوایه ی دید اون خودم و دنیا رو ببینم بخاطر همینم اگر حتی حرف بدی بهم بزنه ناراحت نمیشم و یه جورایی چون خودم رفتم توی وجودش درکش میکنم و حتی دوستش دارم با وجود اینکه حرفی زده که کلا مورد پسند نیست...اینکه نتونی از کسی بدت بیاد هم بنظرم میتونه مشکل ساز باشه... نمیدونم چرا اینطوری میشه ... 😔
منم ناراحت نمیشم ب نداشته هام میگیرم ول اینی ک ت میگی ن
این بلوغ فکریه عزیزم
تو دیگه زیادی درک و شعور داری
منم اینجوریم
زیاد از حد درکمون بالاست متاسفانه
یعنی چی بیشتر میگی
واقعا راست میگی؟ آخه میگن ما در واقع هممون یکی هستیم اما چون روحمون محدود شده به جسم فیزیکیمون نمیفهمیم این رو بعد که مردیم روح ازاد و خیلی بزرگ میشه در واقع نامحدود میشه و همه روحا یکی میشیم
چه جالب توصیف کردی منم اینطوریم ولی نه در این حد
منم مثل خودتم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
