من شوهرم از هر نظر شرایطش خوبه (خونه داره ،ماشین داره،تحصیلات داره کارو درآمد خوبی هم داره ،اهل خیانتو این چیزا اصلااا نیس،اهل دودو دمو ایناهم نیس از هر نظر خوبه خانوادشم خوبن
ولی خیلییی بد اخلاقه ،سختگیره سرهرمسئله کوچیکی زود جوش میاره بددهنی میکنه ،باخانوادمم خوب نیس و..
اگه شما جای من بودین طلاق میگرفتین یا زندگی میکردین ؟؟
سردوراهی موندم ۸ساله دارم با این اخلاقاش باهاش زندگی میکنم بچه هم دارم موندم چکارکنم
چند سالته ،منم مشکل شما رو دارم
هر مردی خوبی و بدی باهم داره
روح وروان ادم خیلیه مهمه .اگه شرایطشو داری طلاق
عزیزم چون شرایطش خوبه و بچه هم داری پس اشتباه نکن طلاق نگیر و سعی کن کمتر سر به سرش بذاری و کارهایی که دوست داره رو انجام بدی
منم همینطور ۱۹ سالم بود عقد کردم هیچی از شوهر و زندگی بلد نبودم هرچی میگفت به حرفش گوش دادم تا اخر سوار سرم شد الانم با بچه هیچکار نمیتونم بکنم اعصابم داغونه
اگه خانوادش اذیتت نمیکنن و خودش شکاک نیست ،برو درس بخون ،پیشرفت کن و کار کن ،بعد میبینی دیگه شوهرت و کارهاش برات مهم نیست ،من شوهرم شکاک بود و خیلی اذیت بودم و شدیدا وابسته خانواوش اونها هم سو استفاده مبکردن
من جای شما باشم کنکور میدم دندانپزشک میشم چون سنت خوبه ،بعد کار میکردم و خودم رو ارتقا میدادم ،نزار رندگیت هدرربره ،بعدها میتونی تصمیم بگیری ازش پول بگیر و پس اندار کن
