چهار ماهی میشه همش یا دعواییم، یا قهر ، کلا اون بیرون اتاق می‌خوابه منم تو اتاق، قبلا خیلی کمک حالم بود ولی حالا هیچ کاری نمیکنه، همه کار بچه ها و خونه رو دوش منه، منم حالم بده همه استخونام درد میکنه، ولی اصلا تو موقعی سختی کنار نیسن
من نزدیک سه ساله همینم
جوونیم تباه شده، اگه می‌تونستم طلاق بگیرم یه لحظه هم تحملش نمیکردم
منم شرایطشو ندارم دقیق شبیه یه کلفتم نهارو شام اماده
بچه هاشو بزرگ میکنم
لباس تمیزو اماده میاد خونه ی تمیزو مرتب
فقط پول میده همین
کاش منم بتونم دلم میخواد نزارم با رفتاراش آزارم بده، انگار که وجود نداره، اما نمیشه، باز روز از نو, روزی از نو
من فقط به این فکر میکنم اگه برم بچه هام چی، مطمئنا بهم نمیدشون، بعدشم اگه بده همش به آینده شون فکر میکنم، میگم حداقلش آینده شون اینجا تامین، دلم نمیخواد تو سختی بزرگ بشن، گرچه حالا مدام تو جنگ و دعوای ما هستن،
منم دقیقااا مثل تو
چند سالتونه دوتاتون؟
34 و38
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
