اگه به کمک خانواده و درامد خودتون خونه خریده باشید

شرایط شما و‌خواستگار رو نمیدونم اما با شرایط خودم و همسرم و ویژگی هاش،بله حاضر برم خونه خودم

آره چی میشه خوب 

من خودم خونه دارم مجردم

 ولی ازدواجم کنم هرگز به همسرم نمیگم من خونه دارم!!!! 

در صورتی که به نام خود یا خانواده باشه به نظرم خوبه ولی اون طرف هم اهل سواستفاده نباشه که هیچ تلاشی برای خرید خونه نکنه

اره برو توی خونه ی خودت ولی خیلی دوستانه و شوخی شوخی بگو کرایه خونه رو بهت بده پس انداز کنی.

به هرحال تو هم شرایطِ دامادو پذیرفتی که زنش شدی اگر خونه نداشتنش برات مهم بود از اول قبول نمیکردی

از اول خواستگاری بهش نگید

اصلا خیلی بده بپیچه دختر فلانی خونه داره

یه سری ادم‌هول و فرصت طلب بخاطر خونه بیان

آره.فقط حواست باشه اصلا اصلا یدقت خونه رو بهیچ دلیلی نفروشی.حتی اگه شوهرت خواست پول روش بزاره و خونه دیگه بخره

با توجه به پررو شدن مردها حداقل برای یکی دو سال هم که شده میرفتم مستاجری تا قدر بدونه و خواهش کنه بریم خونه خودم

اگه بشه بری زندکی کنی اونجا ولی نگید مال خودته و یه جوری همسرت اجاره بده خیلی خوبه

چرا؟  اینطوری هم‌ن اجاره رو‌ پس انداز،میکنی طلا میخری باهاش

انشاالله به مرور میشه با وام اینا خونه خرید 

ولی شوهرت اجاره نده خوب پول بیخود خرج میشه دیگه

الان که متاهلم اره چون شوهرم باشه مجبورم ،ولی اگه مجرد بودم اصلا با کسی که خونه نداره ازدواج نمیکردم البته این معیار منه

بگی بهتره بعدا متوجه بشه خیلی برات بد میشه.پنهان کاری از همین اول؟

راز نیست که توی دلت نگهش داری،پنهان کاریه که بالاخره یه روز لو میری و ابروت میره

فک کن شولرت خونه داشته باشه بهت نگه

آره میریم. ولی وانمود میکنم خونه برای خودم نیست و باید به خانواده ام اجاره بدم و پولو پس انداز می کنم. و دوباره به چرخه ی زندگی برمیگردونه به شرط دیدن صداقت و حس نیت در آقا. که ی وقت غری بزنه و درخواست اضافه کمه که چرا خانواده ات دارن اجاره میگیرن یا فشار بیاره که ی کاری کن اجاره نگیرن همین روند ادامه پیدا میکنه. در واقع اجاره در حکم امتحان نامزد شماست

نه بابا این حرفا چیه 😁 فعلا ک مجردم