سلام من تو یه خانواده این بزرگ شدم با چندتا برادر و خواهر نداشتم مادرم اون توجهی که باید میکرد و نمیکرد الانم ازدواج کردم چندساله اومدم یه شهر دیگه چندبار خونمون اومده اونم به زور و التماسهای من اگه منو نبینه اصلا براش مهم نیست حتی دلش برای بچمم تنگ نمیشه مادرشوهرم اذیتم میکرد زنگ میزدم باهاش درد دل میکردم گفت دیگه بهم نگو
بعضی ازادماخیلی بی عاطفه ن
از ماه دوم بارداری به مدت یک ماه خونریزی کردم رفتم خونشون خوابیدم غر میزد حتی هوس قرمه سبزی مامانم رو کرده بودم گفتم برام درست کن نکرد
مامان منم حوصله ی منو نداره زیاد
ولی با خواهر برادرم اکیه
حس میکنم چون برای من سنش یکم بیشتر شده حوصلش رفته
مادر شما هم حتما همینجوره
تو شرایطی که بهشون احتیاج داشتم حمایتم نکردن مادرشوهرم تو زندگی ما دخالت میکرد و اختلاف مینداخت بهشون میگفتم میگفتن به ما ربطی نداره نمیتونی برگردی این خونه رفتی باید تحمل کنی و بمونی
پدربزرگ منم اینطوری بود و معتقد بود دختر باید بسوزه و بسازه و نباید لوسش کرد
خیلی حسرت میخورم وقتی می بینم دور و برم مادرا به دختراشون چقدر بها میدن وقتی خونشون میرن تا یک ماه میمونن من تو بارداریم مردم و زنده شدم نیومد یه آب دستم بده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
