توی بدترین حال روحیم هستم دستام میلرزه واقعا کم اوردم
انتظار داشتم ی دلداری الکی بده اصلا هیچی
تصورم این بود ازدواج کردم ی نفر هست لااقل باهاش حرف بزنم سبک شم
ولی اخرین باری که باهاش دردودل کردم ی دعوای بزرگ شد ی هفته قهر بودیم همه فهمیدن..
حس بدی دارم انگار اشتباه کردم پشیمونم میبینه حالم بده هیچ تلاشی نمی کنه ی ذره اروم شم
پس به چه دردم میخوره
خیلی پشیمونم.....
از وقتی ازدواج کردم استرس هام دوبرابر شده حال روحیم بدتر شده دیگه نمیتونم دردمو به کسی بگم
بدتر تنها شدم حالم خیلی بده
متاسفانه این یه حقیقته که جز برای خدا نمیشه با کسی درد و دل کرد....
اکثرا همینن
من شوهرم خوبه ولی خنثی هست صورتشو میچرخونم میگم بیین منو میخنده...میره تو چشام میگه بگو جانم🤣
بعد میگن چرا آمار طلاق زیاده وقتی تو زندگی مشترک بکی درکت نمیکنه و نیست کنارت تو هر حالی چرا باید باهاش بمونی؟با یکی باش که درکت کنه و کنارش آرامشو احساس کنی
درد و دل با شوهر؟
من هر وقت هر چیزی گفتم همه فهمیدن😒
نود درصد همینن مردا جدی میگم فقط دنبال س ک س هستن رل و شوهر و اینام نداره متاسفانه اکثرا شنونده ی خوبی نیستن
با خواهر ت یا دوستت صحبت کنی بنظرم بهتره🥺
اینا توقعات الکی ما است به خدا همیشه باید خودت خودتا آروم کنی هیچ کس نیست که آرومت کنه
به قول خودت اگه درد دل کنی همه خبر دار میشن هیچ وقت با شوهرت درد دل نکن منم با نامزدم درد دل کردم کل فامیل خبر دار شد
تازه داری میشی من،من خیلی وضعم بده و سال هاست فهمیدم اشتباه کردم
