آقا
کراشم همکلاسیمه و خیلی آقاست ، مودب و محترم
همزاد روحیمه واقعاااا اهل درس و شعر و علایق منم هست🥲
و منو فقططط به عنوان یه دختر خیلی مودب و باشخصیت میبینه نه چیز دیگه. همیشه جلوم بلند میشه و فقطم از دخترا شماره منو سیو داره. ولی میدونم هیچ حسی نیست.
خیلی راحت میتونم بهش نزدیک شم و جلو دیدش باشم و واحدامو باهاش مشترک بگیرم ولی از درون حرصم میگیره که چرا من باید برای رسیدن به عشق واقعی تلاش کنم؟!😑😑💔 چرا اون پیگیر من نباشه؟!!!
شیطونه میگه کلا بیخیالش شم و اونقدر فاصله بگیرم که کلهم فراموشش کنم
از طرفی میگم شاید پشیمون شم مگه چندتا آدم اینجوری هست.. نمیدونم 😑
نظر شما چیه