شاید خیلی‌هاتون بگین فرهنگیان ارزش نداره و از این حرف‌ها، اما من برای راحت شدن از دست خانواده‌ای که امشب اشکم رو درآوردن بهش نیاز داشتم. همیشه فکر می‌کردم اگه قبول بشم اشک شوق می‌ریزم. قبول شدم، اما حتی یه قطره از اشک‌هام از روی شوق نبود. این تاپیک رو زدم که بمونه به یادگار، که حتی تو یه همچین شبی هم شادی قسمتم نبود!
بچه‌هایی که فرهنگیان قبول شدین! همکارهای آینده! قبولی مبارک‌تون باشه. :)
