خواهش میکنم تاپیک قبلی رو نگاه کنید به کمکتون نیاز دارم
پدر مادرت با هم نسبت فامیلی دارن
خانوادم اصلاا بهم اهمیت نمیدن
اصلا نمیتونم راجب نیازهام باهاشون صحبت کنم و همیشه اولویتشون برادرامن
به حدی که اصلا به روی خودشون نمیارن من کلاس میرفتم و یه مدته دائم توی خونم و وقتی بهشون میگم اصلا انگار با دیوار صحبت میکنم و اصلاا به روی خودشون نمیارن
خودم کار مجازی دارم و تقریبا فقط پول خورد و خوراکم باهاشونه و چندماهه لباسامم با پول خودمه
دلم میخواد باهاشون حرف بزنم ولی انقدر غیر منطقی و قولای الکی بهم دادن که خسته شدم...
خواهرمم وقتی بهش زنگ میزنم اصلا توجهی بهم نداره منم دیگه درموردش حرفی نمیزنم
دارم از فکر و خیال زیاد دیوونه میشم
بی اهمیتشون در این حده که چندساله حتی تبریک تولد هم بهم نگفتن...حتی یه تبریک ساده بدون هیچ کادویی
درحالی که من برای همشون کادو میگیرم و کلی توجه میکنم بهشون و مشکلاتشون برام مهمه...خسته شدم واقعا میترسم چیزی بهشون بگم و اهمیت ندن مثل همیشه
شاید باورت نشه ولی چند شب پیش تولد داداشم بود و یجوری ذوق میکردن که من از شدت بغض و عقده نتونستم بهش تبریک بگم
هیچوقت فکر نمیکردم همچین آدمی باشم ولی واقعا نتونستم برای اولین بار و تبریک نگفتم بهش و جالب اینجا بود که مامانم ازم شاکی شده بود...درحالی که خودش اصلا براش مهم نیست تولد من
خوب کردی تبریک نگفتی بزار شاکی شن
بگو مگه شماها تبریک گفتین یبار
برو تو اتاق کلا اصلا یه کلمه هم صحبت نکن باهاشون انگار نیستی ...خیلی بی تفاوت باش کم کم عادت میکنی به این وضعیت و نیازیم نداری بهشون
این شده کار همیشم... یبارم به مامانم همین حرفو زدم گفت من تو بچه بودی اونقدر تولدای بزرگ برات گرفتم که تا چندسال بستته...ولی من تولد برام مهم نیست حداقل میتونستن یه تبریک ساده بگن ولی هیچکدوم به جز خواهرم تبریک نگفتن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
42 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
