من ۲۶ سالمه ه ساله ازدواج کردم ی پسر چهار ساله دارم و ی دختر که الان ۲۶ روزشه یک سالو نیمه ما ی خونه دو طبقه ساختیم پایین مادرشوهرم بالا خودم از وقتی باهم یکی شدیم من رنگ ارامشو ندیدم با مادرشوهرم مشکلی ندارم اغلب مشکلات با برادرشوهر و خواهرشوهر کوچیکه ک خب اونام نادیده میگیرم اما از وقتی یکی شدیم تربیت پسرم از دستم دررفت و متاسفانه کلا تقصیر شوهرمه ک همش ازش طرفداری میکنه و اجازه نمیده بچه تربیت بشه یا بچمو اگ تنبیه کنم میاد و نمیزاره پسرم کلا عادت کرده همش میره پایین و منم نزارم هزار نفر میان دنبالش الان ب شدت بد دهن شده و بی ادب و جالب اینجاس خودشو میبرن بعد میان شکایتشو میکنن یا خودشون سر ب سرش میزارن بعد ک بچه جواب میده شاکی میشن خداشاهده قبلا بچم خیلی با تربیت بود هرکی میدید میگفت الان شده لنگه خودشون و شاکین حالا مشکل اینجاست و امروز صبح...
خوووووب
خونه ساختین بالا سر مادر شوهر
خدا به خیر کنه
امروز صب شوهرم سرکار رفتنی )شوهرم پیمانکاره و با برادراش میره سرکار)پسرم بلند شد گریه کرد ک منم میام و مثل همیشه شوهرم گفت پاشو لباس بپوش من گفتم نه نبر اما آنقدر پسرم گریه کرد شوهرمم ب حرف من توجهی نکرد و برد حالا کارشون کجاست دارن ی مدرسه رو تخریب میکنن ک کلی خاک و گرما هست پسر منم ب گرما حساسه و زود آفتاب زده میشه به شوهرم گفتم ببریش ازاین ب بعد دیگ ب حرف من گوش نمیده اما ب من توجهی نکرد و برد منم گفتم پس منم دیگ نمیدونم حالا ک ارزشی ندارم صب اومدم خونه مامانم بعد شوهرم زنگ زده ک حالا چیشده مگ بچه تو ساختمونه انگار اومده با من گردش و حرف منو نمی‌فهمه ک میگم برای من ارزش قائل نشده همون نیمچه احترامی ک بچه داشت از منو دیگ نداره اخرشم گفت غروب بچمو آماده کن بیام ببرم
الان ب نظرتون من چه واکنشی نشون بدم چون میدونم مادرشوهرمینا از خداشونه من طلاق بگیرم بچه هارو خودشون بزرگ کنن امروزم حسابی خوشحال بود میدونم شوهرم غروب میاد برای دعوا من چیکار کنم بچه رو چجوری ندم بهش؟
پسرمو ازم گرفتن دیگ نمیخوام دخترمم مال اونا بشه بهشون عادت کنه🥲
ببین باید باهاش در ارامش صحبت کنی نه لجبازی و قهر براش خوب توضیح بده کل سیاست زنانه تو همینه اروم شدی و اونم اروم شد باهاش صحبت کن
دیروز یه بابایی اومده بود اداره دخترش خودسوزی کرده بود داغون بود دختره با دوتا بچه خودشو کشته بود بهش گفتم حداقل طلاق میگرفت میخواست بندازه گردن شوهره یعنی اون کشتش تنهای راحش اینه که بیخیال شی خودتم خیل حساس شدی سخت میگیری به خودت جوونیتو حروم نکن وقتی 40 سالت شد ببینی جوونیتو فقط حرص خوردی و قلب درد داری