هم اینستا دارم هم تلگرام هم کلی کار و دغدغه و مشکلات و اصولاً آدم بیکاری نیستم همش تو نی نی سایتهای باشم، ولی خب بعضی وقتا دیگه یه مشکلی پیش اومده کسی نبوده درکم کنه اینجا اکثراً همه خانومن دخترن هم جنسای خودم، از مشکلاتم گفتم و انتظار داشتم یه دونه آدم درکم کنه، بدتر زخم زدن ، بی رحمانه قضاوت کردن و حتی به گریه انداختنم، درسته که خدا خودش شاهد همه چیه و به حرف مردم گوشه چشمی اهمیت نمیده ولی خب منم آدمم قلب دارم میشکنه یه غرور دارم له میشه ، از کِی انقد دلمون سیاه شده؟ از کِی تا حالا وقتی زندگی کسیو ندیدیم با یه تاپیک به خودمون اجازه قضاوت دادیم؟ اونی که اینجا میاد حرفاشو بگه بدون خیلی تنهاست بدون شاید اینجا رو مکان امن دونسته كه افکار تلنبار شده ذهنشو خالی کنه ، شما اگه با یه چیزی مخالفی یا برعکس عقایدته ببین و بگذر تو مگه استغفرالله خدایی که محکومش میکنی؟؟ فکر نمیکنی سرت میاد؟
تو تاپیک هام به صورت غیر مستقیم سوال پرسیدم ولی جوری که کسی متوجه نشه چون از قضاوت میترسیدم، حالا یه سری دنبال زیر بغل مار گشتن اومدن گفتن آره این عاشق مرد متأهل شده بدون که آه زنش میگیره بدون روز خوش نمیبینی چقد خونه خراب کنی و هزار تا از این حرفا..
آره بچه ها من عاشق یه آدمیم كه متاهله ولی از اول نمیدونستم (تاپیک اولم گویای همه چیزه) من ندونسته عاشقش شدم به خاطرش زندگیمو باختم ، خودمو باختم، ولی شما مگه از زندگی من خبر داری ك چرا باز عاشقشم؟ شما مگه از زندگی اون و همسرش خبر داری؟ شما مگه میدونی همسرش چجور آدمیه؟ شما مگه از حکمت و سرنوشت خدا خبر داری كه چرا توی اتفاقی ترین و یهویی ترین حالت ممکن ما رو آشنا کرد؟؟
چرا ندونسته قضاوت میکنید؟ میدونم قراره یه عده با این تاپیک بازم سمتم هجوم بیارن ولی خب قاضی فقط و فقط خداست، خدایی كه از دلم خبر داره خدایی که همیشه با نشونه هاش گفته که مثل کوه پشتمه