زندگی خودم و چیزی که از اطرافیان دیدم و شنیدم که همه دلالت به این دارن زندگی مشترک دیگه به جایی نمی‌رسه. مخصوصاً خیانت خیلی زیاد شده و واقعا هیچ راهی نمی‌مونه جز طلاق.
آدم وقتی به این چیزا فکر می‌کنه میگه اصلا پا می‌زارم رو دل خودم هیچ وقت با هیچکی وارد رابطه نمیشم.
ولی خب نمیشه که تا همیشه هم تنها بمونی...از طرفی هم دیگه به مردا اعتماد ندارم..بعضیاشون حتی تا چندسال زندگی باهات خوبن بهشون اعتماد می‌کنی ولی یهو چنان دگرگون میشن که اصلا باورت نمیشه این همون آدمیه که یه روز بهش اعتماد کردی..
آیا واقعا دیگه موقعش شده از آقایون قطع امید گنیم؟
اگه شما از زندگی و رابطتون راضی هستید بگید حداقل یه کورسوی امیدی بمونه برامون
از بس که سایت پر تاپیک مشکلات زناشوییه آدم دلش میگیره
اصلا ممکنه با یکی زندگی رو شروع کنی که تا آخر عمر پای هم بمونید؟
