خانواده پدرم و مادرم
اگه منطقی باشم همه خانواده و بعد همسرم اما درواقع تقصیر خودمه. چون اولویت خودم نبودم چون ترسیدم ازاینکه حقمو بگیرم.
مادر ..
واسه کوچکترین چیزها مسخره ام میکنن، طرز غذاخوردنم، راه رفتنم، حرف زدنم، کار کردنم، اونقدی که اشکم درمیاد،برای همین خیلی احساس ضعیف بودن میکنم، این منو خیلی اذیت میکنه، نمیخوام اینطوری باشم، کمک کنید لطفا
مثلا من برای خواهرم وقت میزارم، براش برنامه درسی مینوسم، بجای تشکر، حتی هرجا میره میگه اره خودم نوشتم، درحالی که من چند ساعت وقت گذاشتم واسش برنامه نوشتم، ولی خب من به روش نیاوردم.
اونقد اوقات سختی رو میگذرونم توی خونه، اونقد که دوست ندارم کنارشون بشینم، باهاشون غذا بخورم، یا حرف بزنم. من قبلا اینطوری نبودم چند ماهی هست اینطوری شده، الان حتی حمام کردنم رو هم 2ساعت طول میدم که نبینمشون🥲خیلی حس بدی دارم.
طبیعی است موقعی که باهاشون صحبت میکنم تنش ایجاد میشه. علاوه بر اون جایی ندارم ک برم، 23سالمه ویه دخترم
من هیچی نمیخوام ازشون فقط محبت ساده واینکه منو همینطور که هستم بپذیرن.
خیلی چیزا و موارد دیگه ای اتفاق افتاده که بزرگتر ازین ماجراهاس، واقعا نمیتونم بیان کنم
الان دیدم درامدم که داری پس اصلا غصه نخور سریع میتونی مستقل شی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
