سلام خوب هستین؟ حدود چند وقت پیش خانومی با مادرم تماس گرفت و گفت پسرش منو برای امر خیر پسندیده اینا، بعد از دور دیده منو، یه عکس میخواد(حالا نمیدونم واقعا دیده بود یا نه دروغ گفتن) خلاصه ما یه عکس فرستادیم، اونا هم یه عکس فرستادن،قرار شد پسره باهام تماس بگیره، دیروز حدود۶ونیم زنگ زد یه کم باهم حرف زدیم، سر کار بود حدود یه ربع اینا صحبت کردیم ،درحد آشنایی خودمون رو معرفی کردیم،منم بد صحبت نکردم اصلا، کلا هرکسی باهام صحبت کنه چه زن چه مرد و.. محترمانه و با روی خوش حرف میزنم چه برسه به این آقا که مثل بقیه باهاش رفتار کردم، اهل اینکه خودمو بگیرمو اینا هم نیستم(به خاطر این میگم که نکنه به خاطر اینکه باهاش خوب حرف زدم فکر کرده خیلیی بهش مشتاقم؟)،اخلاقمم خوبه، دیروز هم خیلی خوب حرف زدیم و حتی در پایان صحبتامون پرسید گفت چه وقت باهاتون دوباره تماس بگیرم؟ منم گفتم: هر وقت راحت بودین،من تابستون تایمم آزاده، شما سر کار میرید، بستگی به ساعت کاری و شما داره، اونم گفت: نه سر کار محدود نیستم و میتونم حرف بزنم، منم گفتم فردا همین موقع خوبه؟ اونم گفت:بله عالیه ساعت۶تا۷ تماس میگیرم، دیگه سلام رسوندیمو خداحافظی کردیم،ولی امروز از ساعت ۶ پای گوشی نشستم
شاید یادش رفته فردا زنگ میزنه
منتظر نباش برات مهم نباشه کلا
من حالا حالاها بیرون درنمیام، امروز پس از مدت ها یکی از دوستای دوران دبیرستانم تماس گرفت و گفت بریم بیرون، منم به خاطر اینکه بدقول نشم قبول نکردم و پای تلفن موندم، چون برای من قرار گذاشتن و پای بندی به ساعت قرار و آن تایم بودن خیلیی مهمه، خلاصه از اونموقع تا حالا تماس نگرفته،
من خودم به اندازه کافی وسواس فکری دارم، از اونموقع ذهنم مشغوله که من چه ایرادی داشتم که دیگه منصرف شده؟
آخه مادرش گفته بود به اندازه کافی تحقیق هم که کردن، من خودمم عیب و ایرادی تو رفتارم ندیدم که یهویی اینطوری بشه،بخدا تعریف از خودم نباشه، ولی بد نیستم، چهرمم خوبه،خودمم ۲۲ سالمه، حداقل اگه عکسمو نمیپسندید که دیگه بهم زنگ نمیزد از همون اول
حالا شاید زنگ بزنه . زنگ نزد هم فدای سرت . کم سعادتی از ایشون بوده
اون آقا پسرم ۳۵ سالشون بود، عکسی که فرستادن عکس ۳×۴بود و خیلیی معلوم نبود ولی تو عکس پروفایلشون دیدم که خیلیی سنشون بالاس از قیافه، حقیقتا علاقه ای هم نداشتم ولی اینکه یک نفری بدون علت و عذرخواهی بخواد غرورمو بشکنه،ناراحتم میکنه، اگه زودتر متوجه این رفتارشون میشدم کلا جواب میکردم نمیزاشتم اصلا کار به این مراحل برسه،
نمیخوامم قضاوت کنم، ولی دست خودم نیست، میگم حتی اگه کاری هم داشته باشه، نمیتونست یه پیام عذرخواهی بفرسته، بخدا چشام به ساعت خشک شد، یا حداقل اگه نپسندیده یه پیام بده و علتشو بگه، یا بگه تفاهم نداشتیم، منم براش آرزوی خوشبختی میکردم، همچین آش دهن سوزی هم نبود که به خاطرش بخوام ناراحت بشم ولی این رفتار و اینکه اینطوری از جانب اون آقا با اون شرایط پس زده بشم، خیلیی ناراحتم میکنه،
نمیدونم شما هم همچین تجربه ای داشتید؟ مثلا اگه خواستگاریتون کنسل شده حداقل زنگ یا پیامی دادن یا نه بدون هیچ علت و توضیحی رفتن؟
بعد ازدواج به این طرز حرف زدناتون و این سرسنگیناتون چقدر خواهید خندید😂😂😂
شاید دغدغه ی کاریش زیاد بوده فراموش کرده زنگ بزنه یا روش نشده دوباره زنگ بزن به هر حال برای قضاوت زوده
احتمال زیاد یادش رفته یا مشغله کاریش زیادع آقایون مثل ما زیاد رواینچیزا حساس نیستن
نگران نباش من تو یکسال و نیم اخیر تا حالا با هیچکدوم از خواستگارهام صحبت نکردم. تو همون جلسه اول آشنایی با خانواده ها تموم شده دیگه نیومده😅😅
تو عقلت کجاست که میخای زن یکی با ١۴ سال فاصله سنی بشی. بهت لطف کرد که زنک نزد
یه تماس تلفنی بوده دیگه چقد بزرگش کردی که بخاطرش بیرون نرفتی نشستی پای گوشی زشته
والا تو همون اول باید قبول نمیکردی ب خاطر سنش
