من دوساله ساکن آپارتمانم. خوبه راضی ام. به خصوص که مامانمم تو همین مجتمع هست و یه چادر ميندازم سرم با لباس خونه می رم پیشش.
الان باید پاشم از این واحد.
قصدداشتیم خونه بخریم ولی یه کم کم داشتیم و نشد. برنامه ریزی کردیم برای یک یا دوسال آینده.
یه واحد بالای سرمون هست میتونیم اونو اجاره کنیم. ولی نور اصلا نداره اون واحد، پذیرایی ش بدون پنجره ست. خوبی ش اینه کنار مامانم می مونم. اسباب کشی هم فوق العاده راحت تر میشه برامون.
یه ویلایی هم هست، چنددقیقه فاصله داره با ماشین تا اینجا. دخترم سه سالشه خیلی میگه بریم خونه حیاط دار. اونجا دورش زیاد ساخته شده نیست. کمی نگران امنیتش هستیم. بعد خب زحمت اسباب کشی هم بیشتره. عادت هم کردیم من و دخترم و مامانم که کنار هم بودیم، استرسم دارم دور شم از مامانم چون تنها زندگیمیکنه.
نمیدونم کدومو انتخاب کنم.
از یه طرف میگم اگر بتونیم یکی دوسال دیگه خونه بخریم بریم همین بالا راحت و دم دست، کنار مامانمم می مونم فعلا.
از اون طرف میگم شایدم نشد این یکی دوسال، بریم خونه ویلایی بچه نفس بکشه. موندم حسابی.
از نظر پولی تقریبا یکسان هست برامون شرایطش.
