دلیلتون برای ازدواج چی بود

موقعیت خوب 

مرض داشتم 

الان ۲۱

منم مامانم از بیرون که میومد میگفت فلانیو دیدم گفت دخترت هنوز ازدواج نکرده؟ به خدا هنوز بیست و سه سالم بود.تازه درسم تموم شده بود و داشتم میرفتم سر کار.دانشگاه سخت گیر.کنکور سخت .تازه میخواستم استراحت کنم.انقدر گفت و گفت که انداختنم توی زندگی تو غربت .تنها و شوهری که بیست و چهار ساعت سر کاره

زندگی همینه 

ادم بی مشکل مرده تو قبرستونه 

هر کی یه جور مشکل داره  مشکل اصلی اینه ماها میخایم فقط بشینیم از زندگی بدون دغدغه لذت ببریم ، اصلا همچین چیزی ممکن نیست

عشق اولم بود وخواستمش واقعا

ای بابا ،درکت میکنم.تازه الان عزیز شدم که دخترم دخترم میکنه منکه فراموش نکردم..غربت خیلی سخته خیلیا ..خدا بهت صبر و خوشبختی بده

بچه بودم بلد نبودم

ذوق داشتم الکی

اگر قرار باشه با پدر و مادرم زندگی کنم ترجیح میدم با همون شوهرم باشم.اما اگر استقلال مالی داشتم و خانه ی مستقلی هم داشتم هرگز ازدواج نمیکردم.

عشق

اره منم فراموش نکردم

من مجردم ۲۴ ولی با وجود حرف بقیه اصلا عجله نمیکنم با اینکه کلی خواستگار هم دارم شغل و درآمد خودمم دارم اما میدونم نیاز دارم به ازدواج (حداکثر تا ۳۰ چون آدم یه سنی بهت می‌چسبه لذت داره مثل بچگیمون ک اسباب بازی فلان دوس داشتیم الان که بزرگ شدیم دیگه بهمون حال نمیده )

 اول اینکه از بلاتکلیفی در میای دوم اینکه مجردی یه مسیریه ک سقف داره یه جایی میرسی به تهش من همکارمو میبینم ۳۸ سالشه خونه ماشین درآمد بالا انقد ک نمیدونه ک با پولش چیکار کنه میره هر روز یجور جراحی میکنه ولی میبینم داره افسرده میشه همش استوری غمگین اصلا شاد نیست سعی میکنه بیشتر تایمشو شیفت بده وقت آزاد برا خودش نزاره میدونی حتی بخواد خوش بگذرونه کسی نیست آدم مگه چند بار تنهایی میخوای بری تفریح 

از یجایی به بعد میبینی نیاز داری یه آدم درست کنارت باشه باهاش چالش داشته باشی زندگیت تغییر کنه اینده داشته باشی هدف تازه داشته باشی نیاز های احساسی و روحی و جنسیت رو برطرف کنه آدم نیاز داری به توجه یا مهم بودن برای کسی بچه دار شی حتی اگه تو شغلت کم آوردی یکی کنارت باشه ک حامیت شه دلتو گرم کنه 

ولی قطعا مهمه چه کسیو انتخاب کنی چون معتقدم آدم باید یکبار برای همیشه ازدواج کنه ن اینکه بخواد به تهش فکر کنه 

به نظرم ادم زمانی باید ازدواج کنه که همه ی لذتهاشو از دوران مجردی برده باشه.حالا توی هر سنی.من اول کنکور بعد رشته ی خیلی سخت و پر زحمت و دانشگاه و اساتید خیلی سختگیر بلافاصله رفتم سر کار .حالا که موقع گشتن و تفریحم بود.که با حقوق خودم خوش باشم و تفریح کنم ازدواج کردم. بعد هم بچه اون هم در شهر غریب همه ی عمرم رو دویدم و زحمت کشیدم.بیست و سه ساله ازدواج کردم.هیچ لذتی از زندگیم نبردم

ازدواج کنی تنهاتری اون موقع حرف مادرشوهر خواهرشوهر طعنه و تیکه هاشونو باید بشنوی آدم از خانواده خودش بشنوه زورش نمیاد از غریبه سخته 

من خواهرم ۳۲ سالشه عین پادشاه میگرده به خودش میرسه از پوست و مو و لباس بگیر تا بقیه چیزا حرص شوهر و خانواده شوهرم نداره کیف دینیا رو میکنه