هیچیمو قبول ندارم
نه ظاهر نه هوش نه تحصیل نه استعداد هیچی
خودمو یه آدم اضافی میبینم که باره برای اطرافیانش
خیلیا بهم گفتن احمقی که همچین فکری میکنی و... ولی دارم واقعیتو میبینم امیدی ندارم
خیلی وقته در معرض افسردگیم روز به روزم حالم بدتر میشه
گوشه گیر شدم...