مشکلم اینه که حس میکنم نامرئی ام
تو کلاس سعی میکنم با همه بچه ها صحبت کنم و خودمو تو بحث هاشون جا بدم اما هیچکی منو به عنوان دوستش نمیبینه
من خودم باید پیشقدم بشم برم پیش کسی بشینم وگرنه کسی برام جا نمیگیره
بعضیا رو دیدم مثل آهن ربا آدما رو جذب میکنن اما من برا همه رهگذرم و آهان اونو میگی
اصلا دوستیای مدرسه رو جدی نگیر
مهم نباشع
فکر پیشرفتت باش..
عین من
منم‌همین شکلیم شانس ندارم همکلاسیم انقد رفیق دارن ولی هیچکی با من نی یعنی هستا ولی فوقش ۲ الی ۳ نفر
ولی خب بیرون از مدرسه ۲ تا رفیق صمیمی دارم و اونارو ترجیح میدم به رفقای مدرسه
منم همیشه همین بودم دقیق مثل همینی ک میگی ،فقط چون درس خون بودم موقع امتحانا مثل چسب بهم میچسبیدن
این چیه
