شاید درکش برای کسایی که نچرال زیبا هستن یا کسی اعتماد به نفسشون رو نگرفتن سخت باشه و عموما هم توی جامعه همه ی گاردی دارن به کارهای زیبایی..
ولی بنظرم اتفاقا کسایی که آنقدر تلاش میکنن برای زیبایی واقعا درک نشده و مظلومین ...
من خیلی توی دوران نوجوونی و جوونی تخریب شدم بخاطر چهره م ، از دوستا و همکلاسی ها ، از فامیل و از همه دردناکتر از طرف خانواده م که ژنتیک خودشون رو به من ارث دادن و دو قورت و نیمشون باقی بود😕
من خیلی پوستم جوش میزد خیلی تاحالا هزینه کردم ی مدت بهتر میشه حتی خوب شد چند سال کامل ولی باز هورمونهام بهم ریخت پوستم پر جوش شد😕 باز رفتم توی روند درمان ی کم بهتر شد..
بعد بینی م بزرگ بود عمل کردم ، خیلی تغییر کردم
ی کم تپل بودم برخلاف اینکه به صورتم میومد لاغر کردم که هیکل بهتری داشته باشم ...
ولی این فکر و ترس اینکه زشت بشم و زیبایی مو دوباره ازدست بدم ولم نمیکنه ...
اعتماد به نفس ندارم واقعا...
الکی دست و پا میزنم بنظرم تا اونجا که بینیمو عمل کرده بودم چهره م تو اوج بود
الکی رفتم لبامو ژل زدم ، ابروهامو میکرو کردم ، خراب کردن این دو تا کار ... نه لب م خیلی قشنگم کرد نه ابروهام😕
خدایی دلم برا خودم میسوزه ، حالا هرجا هم بری میگن طرف چقدر کار روی خودش کرده و اینکارا چیه فلان
از ترس و اضطرابی و کمبود اعتماد به نفسی که درون آدمه خبر ندارن ...
خوش به حال کسایی که خدادادی زیبان .. خدایی قبول دارید از بچگی تاثیر داره ، حتی آدما رفتار بهتری با بچه های خوشگل دارن ،دیگه این آدم با اعتماد به نفس میاد بالا ...
