من از آن موقع که طفلی بی زبان بودم حسین
خادم ناقابل این آستان بودم حسین
.
خرج روضه کردم و زهرا برایم خرج کرد !
سود کردم پیش تو ! گرچه زیان بودم حسین
.
از جوانی خوب تر پیرِغلامی شماست
شوق پیری داشتم وقتی جوان بودم حسین
.
راه افتادم برایت ! پیشوازم آمدی !
هر قدم مدیون لطفی بی کران بودم حسین
.
بین خوبانت من بی آبرو را هم بخر !
چون سگی در انتهای کاروان بودم حسین
.
من که بودم دیرتر راهی مقتل می شدی
کاش یارت می شدم ! کاش آن زمان بودم حسین !
.
عفو کن هر وقت راحت آب خوردم در مسیر !
عفو کن هر وقت زیرِ سایه بان بودم حسین
.
تاول پایم فدای پای دخترهای تو !
به خدا موکب به موکب یادشان بودم حسین
.
خواهری بعد چهل روز آمد و فریاد زد
بی تو بین مجلس نامحرمان بودم حسین
.
.
.
سید پوریا هاشمی
یا صاحب الزمان علیه السلام
عُمری ست در هوای خودت گریه می کنی
با نوحه و نوای خودت گریه می کنی
.
گاهی کنار تربتِ مَخفیِ مادرت
بر خاکِ آشِنای خودت گریه می کنی
.
یک شب کنارِ پنجره فولاد می روی
با حاجت و دعای خودت گریه می کنی
.
شب های جمعه زائرِ شش گوشه می شوی
با یادِ کربلای خودت گریه می کنی
.
با خواندنِ زیارتِ ناحیّه تا سَحر
با سوزِ روضه های خودت گریه می کنی
.
لایق نبوده ایم اَنیسِ غمَت شَویم
با درد و غُصّه های خودت گریه می کنی
.
ما که اَهمّیت به غیابَت نمی دهیم!
از غُربَتَت، برای خودت گریه می کنی!
.
هر هفته نامه های مَرا می زنی وَرق
بر حالِ این گدای خودت گریه می کنی
.
کَس تابِ آن نداشته هم گریه اَت شود
تنها... تو پا به پای خودت... گریه می کنی...
رضا رسول زاده
