راهنمایی میکنید اگه بگم

کسی نیست؟

من الان یه دانش آموز کنکوری ام 

به اجبار نه اما از علاقه فراوون نه اما آخرسر به تجربی رفتم سال اول خوب بود سال دوم دبیرستان بود که همسایه و دوست خانوادگی که باهاشون در ارتباط بودم میخواستن اسباب کشی کنن 

زیاد از علاقه خودم مطمئن نبودم نمیگم عشق اما چرا دوسش داشتم تصمیم گرفتم تا قبل از اینکه منو فراموش نکنه بهش بگم که به اون علاقه مندم 

این وسط غرورم شکست 

بیشتر به خاطر اینکه داشت فرار می‌کرد از جواب دادن به حسم 

میدونی چقدر من با خودم کلنجار رفتم و با دوستام حرف زدم که آخر سر به نتیجه اعتراف کردن  به این شخص رسیدم

بعد اون فرد فک می‌کرد من از رو هوا بهش گفتم 

به پیامم توجهی نکرد ۳ ماه گذشت من فکر و خیال میکردم اما آخر سر جوش اومدم 

به شدت بهش توپیدم که فهمیدم اصلا اون شخصی که من فک میکردم نیستی غرورم با این کارت جریحه دار کردی و اون فقط در جواب سلام وقت بخیر 

من به خاطر روابط دوستانه خانوادگی بی احترامی میدونستم اگه جوابتونو میدادم 

بنظرت حتی اگه از من بدش میومد هم اصلا بهانه قشنگی نبود 

بعد ازم معذرت خواست 

من هیچی سکوت کردم چون از کرده خودم پشیمان 

گریه میکردم و افسوس دوباره دو هفته بعد بهش حقیقت ماجرا رو گفتم که من رو درسم تمرکز ندارم و واقعا حالم بده 

اونم ازم خواست تماس بگیرم باهاش تا حرف بزنه باهام 

بعد گف باید درس بخونی هیچی ارزش اینو نداره به درست لطمه بخوره و ازش قول گرفتم به کسی نگه و قبول کرد تا ۱۰ سال هم که شده کسی خبر دار نشه

فقط منو پیچوند اما من هر روز دارم فک میکنم بهش 

شاید اون حتی این قضیه رو به عنوان شوخی و جک پیش خودش بدونه 

در مورد خانواده بگم بهتون 

من چون راهنمایی درس خون بودم مادرم منو از تفریح هایی مثل فیلم دادن داخل گوشی منع می‌کرد 

و اجازه نداشتم گوشی داشته باشم و آهنگ گوش بدم حتی وقتی مجازی شد سال دوم و سوم راهنمایی من حتی الان هم محدودم دوازدهم هستم اما هیچ گوشی و گردش با دوستام ندارم مادرم اجازه نمیده حتی زیاد با دختری خیلی صمیمی بشم  همش میگه برو با خر خون هایی که پزشکی میدونی قبول میشن حرف بزن و دوست شو 

همش خانوادم تحدید میکنن من رو که به خاطر خرج هایی که برای کلاس های کنکورم میکنند من حتما باید رشته خوبی قبول بشم وگرنه سریع شوهر میدن منو به اولین خواستگار ( و این واقعا راسته چون من اونها رو میشناسم )

از وقتی هم که تو گوشیش عکس اون پسره رو دیدا که من از پروفایلش اسکرین گرفتم و شمارشو یه جایی ذخیره کردم و فهمیده که من به این پسر حس یه طرفه دارم همش طعنه میزنه 

نمیدونید اون شبی که فهمیدید چقدر خراب شدم 

میدونید من چرابهش گفتم چون فک میکردم دیگه نمیتونم این موضوع رو پیش خودم نگه دارم و اونم باید از این قضیه خبر دار بشه

من از اون آقا توقع اینکه بعد از اعتراف کردنم بیاد بهم بگه رل یا دوست بشیم نداشتم دوس داشتم اون فقط از اخلاق و شخصیتم آگاه بشه 

فقط دوست داشتم اونم در مورد من فک کنه نه اینکه اینقدر صریح منو از خودش دور کنه 

من باور کنید تا الان اصلا با پسری دوست نبودم که بگید هر روز به یه پسر دل میبندم

اره 

میدونی بیانم بهش اشتباه بوده اما از قبل یه ارتباطی بینمون بوده و من از صفر یدفعه این حرفو نزدم 

اما بدون شناخت من از طرف نبوده یعنی من از روی محدودیت به این پسر دلنبستم چون اخلاقش رو دیدم و بیش از ۱۰ سال می‌شناختم اینکارو انجام دادم 

وگرنه اونطوری هم نبوده برای اینکه بخوام فقط با یکی باشم رفتم بهش گفتم 

من خودم حسم به این بوده که این پسر دوست نداشته باهام ارتباطی بگیره به خاطر خانوادم

در اصل من هرچقدر میخواستم سر بحث باهاش باز کنم 

اینطوری جواب میداد سلام وقت بخیر ممنون 

همینطور 

اصلا کاملا معلوم بود 

من تو عالم خودم فک میکردم اگه بهش از علاقم بگم شاید این‌ خشک رفتار کردنش باهام بهتر شه