یه بیت شعر قشنگ

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی......که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود   به کجا میروم آخر ننمایی وطنم

تا توانی رفع غم از چهره غمناک کن در جهان گریاندن آسان است تا توانی اشکی پاک کن :)))))))))))))

گر من سخن نگویم در وصف روی و مویت
آیینه‌ات بگوید پنهان که بی‌نظیری.

بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمیشود

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو

گوش طرب به دست تو بی تو به سر نمی شود

اینقدر این شعرا به دلم نشسته که از حفظشونم:

چشمم سر وعده بی ثمر میگردد 

بیچاره دلم که دربه در میگردد

کشتی تو مرا و منتظر میمانم 

قاتل به محل قتل برمیگردد/

آبی تر از آنم که بی رنگ بمیرم

از شیشه نبودم که با سنگ بمیرم

من آمده بودم تا مرز رسیدن 

که همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیرم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبم 

شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیرم/

درد یک پنجره را پنجره ها میفهمند 

معنی کور شدن را گره ها میفهمند 

سخت بالا بروی ساده بیایی پایین

قصه تلخ مرا سرسره ها میفهمند 

نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا 

قرن ها بعد در آن کنگره ها میفهمند/

قهوه را خورد و فنجان را شکست 

چای را نوشید و لیوان را شکست 

عاشقش بودم دل من را شکست

او نمک خورد و نمکدان را شکست 

حال اوست لایق هرچه که هست 

لایق بودن با آدم های پست 

من هم مست و می و سیگار به دست 

زیر سیگاریم کجاست

یادم آمد لعنتی آن را شکست

پر ز خاکستر شده این قاب عکس

راستی عکسمان را یادت هست؟

این یکی به دست من خواهد شکست.

بله🥲

گَر مرا هیچ نباشد نه به دنیا نه به عقبی

چون تو دارم همه دارم دِگَرم هیچ نباید