من حدودا 2 ماه و نیم پیش خودکشی کردم می تونید بریم تاپیک خودکشی با آسنترام رو بخونید چیزی ک برام خیلی جالب بود این بودش ک هیچ کسی براش مهم نبود ن مادرم ن خواهرم ن بقیه
وقتی نزدیک ترین آدمای زندگیمون بهمون اهمیت نمی دن چطوری می تونیم دلمون رو خوش کنیم به اینکه واقعا کسی توی دنیا هست ک دوستمون داشته باشه؟
اتفاقا سه روز پیش هم با دوست پسرم کات کردم چون فهمیدم اونم دنبال سو استفاده ازم بود ولی خداراشکر قبل از اینکه آسیب جبران ناپذیری ببینم جدا شدم
اما چیزی که الان همه وجودمو داره تیکه تیکه می کنه اینه ک چرا آدما این طورین؟ چرا مامانم با اینکه می دونست من خودکشی کردم دروغی ک گفتم رو باور کرد چرا با اینکه می دونه خودآزاری دارم بدنم پر جای زخمه تیغه هیچ کاری نکرد... چرا هیچ کسی هیچ کاری نکردش؟ چرا یه بار حتی یه بار ازم نپرسیدن حالم خوبه یا ن ؟
چرا هیچ وقت حال حرف زدن باهام رو ندارن؟
چرا با اینکه به دوست پسرم گفتم چقدر حالم بده بازم منو برای بازی کردن انتخاب کرد؟
چرا دوست صمیمیم ک می دونه حالم بده دیگه بهم پیام نمیده؟
واقعا می تونم بگم حتی یه ذره دیگه از وجودم باقی نمونده...
این حرفا رو زدم برای مادرای نی نی سایت
لطفاً به احساسات فرزندتون اهمیت بدین لطفا ازش حالشو بپرسید لطفا بغلش کنید لطفاً قضاوتش نکنید لطفاً حمایتش کنید لطفاً ببریدش پیش مشاور لطفا از راه درستش مراقب فرزندتون باشید...
امیدوارم به خاطر حرف خودکشی تاپیکم رو نی نی سایت تعطیل نکنه دلم می خواد حرفام رو حداقل یه مادر بشنونه و بیشتر مراقب باشه
