منم دلم پره از خودم از این زندگی از آدمای سمی دور و برم
دیگه هیچوقت خوشی از ته دل رو به چشم نمیبینم
شما از دل هیچ کس خبر نداری به جز خودت . توی همین سایت من کلی تاپیک میبینم که طرف میگه همه از بیرون زندگیم میگن خوشبحالش ولی هیچ کس جای من نیست که درد و مشکل من رو بفهمه .
حالا اون مشکل ممکنه از نظر شما خیلی ساده و پیش پا افتاده باشه که حتی ارزش فکر کردن نداره ولی برای خود اون خیلی ناراحت کننده هست و زندگیش رو تلخ کرده .
بله مرفه زیاده ولی بی درد نه . مثلا یه بنده خدایی بود زندگی عالی ، پول ، شوهر خوب ، خانواده با محبت و حامی ، همه چی زندگیش از دید بقیه 20 . حالا این بنده خدا حامله شد و قرار بود بچش عید به دنیا بیاد ، یهو زودتر آخر اسفند به دنیا اومد . یعنی داشت خودش رو میکشت که وای زندگیم جهنم شده ، از همه چی بدم میاد ، چقدر بدشانس بدبختم 😐😐😐😐
فقط به خاطر اینکه بچه سالم و دسته گلش خارج برنامه ریزی اون ، دو هفته زودتر به دنیا اومده . حالا شما میگی طرف دیوونه هست مگه اصلا مهمه ولی برای اون بنده خدا انقدر مهم بود که به خاطرش کاملا حس بدبختی میکرد .
کلا منظورم اینه ، ذات آدم اینه که هر چقدر هم خوشی داشته باشه زود بهش عادت میکنه و دیگه ازش اونقدر لذت نمی بره ولی در بهترین و رویایی ترین شرایط زندگی هم همیشه یه فکر ، یه خیال ، یه خاطره بد از گذشته ، یه ترس الکی از آینده که ممکنه اصلا اتفاق هم نیفته همیشه هست که باعث بشه آدم از زندگی امروزش لذت نبره و این تقریبا بین همه آدما مشترکه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
