سلام من این تاپیک زدم شاید بعضیا به خودشون بیان من با دوتا بچه چندین سال تو خونه با مادرشوهرم و دختر بردارشوهرم که جدا شده زندگی کردیم اینقدر زجر کشیدیم با بچه هام که نمیتوانید تصور کنید سه بار تا پای طلاق رفتیم شوهرم رفتاراش داغون چون تو گوشش میخوندن من الکی زجر میداد بی علت تهمت دروغ اونا دخالت گر و هر ثانیه میومدن تو خونه که مال ما بود یه دستور چیه دخالتی جاری ها خواهر شوهر بچه هاشون خون ما تو شیشه کرده بودن وکیف میکردن مثال خودشون تا لنگه ظهر خواب شوهرشون صبح بالا سر ما میفرستادن صبحانه پیش مادرش این کوچیکش آخرش که به تهه خط رسید من هزار مریضی با سن کم گرفتم با همسرم پیش مشاور رفتیم و خواستیم زندگیمون بسازیم مشاور گفت بیرون بیاییم مستقل بشین گفتیم به همه ارث دادن خونه پدری شد سهم ما کجا بریم بعد که مجبوری خواستیم بیرون بیاییم مادرشون دست پیش گرفت رفت پیش خواهرش که خودش زشت نشه ما بیرون بیاییم ما بد بشیم ماهم بعد سه سال که دیدیم نمیاد خونه فروختیم یه آپارتمان جای بهتر شیراز گرفتیم مستقل بشیم الان چو انداخته تهمت که ما بیرونش کردیم ما باید میبردیمش پیش خودمون منم میگم چرا من زجر بکشم چشم وظیفه ماست اما سهمی کنند وقتی میخواد آبم مثل ملکه بدیم دستش پس هرماه پیش یه عروس باشه نه همش بار من اونا کیف کنن و جفتک به من بپرونن ابرو برا ما نزاشتن مردم شدن کاسه داغ تر از آش آخه اونا از دردای ما چ میفهمن چ میدونن من چیا تحمل کردم یه مراسم میریم پشتمون میدن انگار گناه کردیم که طلاق نگرفتیم خواستیم مستقل بشیم اونا از زندگی ما چ میدونن نمی ترسن بمیرن من فقط هر ثانیه نفرینشون میکنم و واگذار شون میکنم بخدا چون من گاهی کار کسی ندارم اما اینا کاری با ما کردن که دنیا شد مثل قفس برامون امشب دیدم یه بلاگر خودکشی کرده گفتن حرف مردم روانی شده درک کردم واقعا تا جای کسی نباشی نمی‌فهمی مردم خدا نترس میشن دایه دلسوزتر از مادر تمام کنایه میری سوپری یا جایی که بشناسن یه حرف یکی میبینی متلک و سرسنگینی انگار اونا سر پیاز یا تهه پیازن میری میهمونی بهت با چشم غره و توهین حرف میزنن شدیم تارک دنیا که با کسی روبه رو نشیم دلمون بشکنن دلم میخواد اون لحظه همش خفه کنم کسی که شب عروسیش مستقل بوده دم عروس خوب بودن میزنه من بدم آخه خدا نشناسا من کی کاری به کار شما داشتم ولی سپردمشون دست خدا جوابشون بده تا جای کسی نبودی چطور نسخه میپیچی
حوصله ندارم بخونم
خوب همین حرفا رو به بقیه هم بگو
شاید واقعا نمی دونن
چه زندگی سختی داری خرا بهت صبر بده
عزیزم واقعا حق داری
ببین از من به تو نصیحت
اصلااااا مادرشوهر تو گردن نگیر که جمع کنی
فقططططط خودتو بکش کنار و بگوند سال من جمع کردم دیگه تمومه
با فامیل حرف درآر قطع رابطه کن و دوستان جدید پیدا کن
مجلسا هم نرو وقتی بهت بد نگاه میکنن
مهم اینکه بالاخره مستقل شدی و به یه مکان بهتر رفتی
حالا روحیتو قوی کن ..بچه ها بهت نیاز دارن..حرف مردم که باد هواست ولشون کن
خودتونو با فعالبت های مختلف سرگرم کنید
خیلی ها هستن که با کسی مشکلی ندارن ..ولی اصلا دوست ندارن جایی هم برن...شما هم هیچ جا نرو...جز فضولی و حرف و حدیث تو رفت و آمدا چی هست
خب همینا چرا پول نمیزارن واسه مادرشون یه جا اجاره کنن؟
بعد این خانوم مگه از شوهرش ارث نداره ؟
چرا براش پرستار نمیگیرن
ارثیه مادره چی شد؟ یعنی به مادر خانواده خونه نمی‌رسه ؟؟ اون یک عمر زحمت کشیده بود
فقط اینو بدون تجربه ثابت کرده ۳۰ سال هم نوکری و کلفتی بکنی واسه ادم نمک نشناس ی روز که بگی دیگه خسته شدم تو بدترین ادم خواهی شد پس گوربابای مردم و حرفاشون اگرم خیلی موذبی از اونجا برو جای دیگه خونه بگیر که کسی نشناست واسه خودتو خانوادت زندگی کن و طعم زندگی رو بچش.حالم از ادمای نمک نشناس بهم میخوره خوب شد که من گذاشتمشون کنار
بعضی ازین مردم پشت خداهم حرف میزنن شما که بنده شی .اگه واگذارکردی به خدا پس نفرین نکن اگه نفرین کردی دیگه واگذارکردن به خدا معنی نداره .آرامشتو پیدا کن حال خودتو خوب کن
