من خودم هرچی خواستم برا خودم فراهم کردم و کیف دنیا رو کردم . خونه خوب ماشین خوب سفر داخل کشور خارج کشور .
اگه قرار باشه مردی مثل خودم اینارو نداشته باشه یا تولدم و هر مناسبتی بهم عشق نورزه ٫ باهام رومانتیک برخورد نکنه ٫ جاهای تفریحی قشنگ منو نبره ٫ پس به چه دردم می خوره ؟ با مجردیم چه فرقی می کنم جز اینکه سختی های زندگیم زیاد میشه و اختیار خودمو هم ازدست میدم میشم آشپز و آقا بالا سر میارم برا خودم که هی جلوش خم و راست بشم و خدمت کنم و هی سرش تو گوشیش باشه خودشو بخارونه.
وای بهداشت رو رعایت نکنه لباسا جوراباشو پرت کنه این ور اون ور . بو بده .صدا از خودش دربیاره .
خدایا نصیب نکن . مگه مجردی چشه؟
