سلام پزشکای عزیز
امیدوارم خسته کار نباشید
عذر میخواهم که دارم وقتتون رو میگیرم
اما یه سوال ذهنمو درگیر کرده
من از بچگی آرزو داشتم دکتر بشم علاقم به پزشکی به خاطر پول یا موقعیت اجتماعی هم نبود صرفا به این رشته علاقه داشتم از سال اول دبیرستان یا همون دهم هم شروع کردم به کنکوری خوندن
و خب تماما توی اتاقم درحال درس خوندن بودم و سه سال از مهمونی تا مسافرت یا حتی وقت گذروندن با دوستام هم نرفتم به همین خاطر بعد از کنکورم هیچ دوستی برام نمونده تمام امید و انگیزمو گذاشتم اما خب نتیجه خوب نشد نشستم پشت کنکور اما افسردگی گرفتم هر شب گریه میکردم و این وضع تا الان که ۲۰سالمه ادامه داره به شدت ناراحتم تقریبا همیشه گریه میکنم آدم فوق العاده درس خونی بودم برای۲۵صدم خودمو می‌کشتم اما تو این دوسال اصلا نتونستم بخونم نه فقط برای کنکور کل زندگیم مختل شده هیچ کاری نمیتونم انجام بدم
چندین بار روانپزشک رفتم دارو مصرف کردم اما وضعم اصلا خوب نشده فقط دوست دارم بمیرم
سوالی که از پزشک های عزیز دارم شما که افق دیدتون نسبت به من بیشتر هست نسبت به پزشکی آیا ارزشش رو داره؟
امسال قبول نمیشم اما ارزشش رو داره که خودمو کامل درمان کنم و دوباره براش بخونم؟
