خواستین بیاین یه اتفاق برام افتاده که احساس میکنم همش تقصیر منه توی همون متن اصلی مینویسم
دوس ندارم منتظر باشین برا همین اینجا میگم
یه دخترم 16 ساله با رلم قهر بودم با داداشم (البته نه واقعی) شب رفته بودیم بام دلم گرفته بود رلمم ازمون خواست که بیاد باهم صحبت کنیم خیلی از دستش ناراحت بودم اما به اصرار قبول کردم ساعت۱۱ بود خلاصه بگم رفتیم تهشم اشتی کردیم چون رفتع بودیم بیرون از شهر متاسفانه سرعت ماشین زیاد بود تعادل هم نداشتن با به ماشین سنگین تصادف کردیم الان رلم رفته کما ضریب هوشیش ۴ هست داداشم دست و پاش همش پلاتینی شده خودمم تازه حالم خوب شده اما همش احساس میکنم اگه من نبودم اگه اون شب نمی‌رفتم بیرون اگه با رلم قهر نمی‌کردم یا حتی اشتی نمی‌کردم این اتفاق نمی افتاد الان توی دوماه بار دومش هست که میره کما مادرش همشو از چشم من میبینه واقعا هم تقصیر منه من لنتی که نکبت میارم داداشی که الان باید شیش ماه با ویلچر باشع چون کل بدنش پلاتینی شده اخه مگه یه نفر چقد میتونه نحس و مکبت بیار باشع که اینطوری بشه جالبته خواعر رلم هم کلاسیمع قطعا همه جا پیش رفیقامون جار میزنع که این دنیا با داداش من رل بوده باعث تصادف هم شده اخه من چقد بدبختم
