ازدواجم از اول اشتباه بود و از همون ماههای اول متوجه شدم با ی خونوادت ی عقده ای و‌کمبوددار طرفم و پسرشونم ک کم از خونوادش نداره،هم تحصیلی هم موقعیت شغلی و‌هم درامد و هم تیپ و قیافه ازش سرم ولی همممیشه ب خاطر پسرم کوتاه اومدم،الان دیگه واقعا بریدم و خسته ام،بیست سالم بود عقد کردم و الان چهل سالمه،پسرم چهارده سالش شده،چ کنم با این درد؟!
جدا شو
نه باید مرده رو بسوزونی و بری زندگیتو بسازی
بسته دیگه
تا الان ک سوختی و ساختی
گاهی وقتا بچه ها بدون پدر بزرگ بشن بهتر از اینه که با یک پدر سمی بزرگ بشن
بچت ک ماشالله بزرگه
جرا تحمل میکنی
همچین پدری تو آینده و روان بچه تاثیر منفی می‌زاره
اخه عزیز دل شما که همون اوایل فهمیدی اشتباه کردی دیگه بچه آوردنت چی بود
توروخدا به اسم بچه نمونید باهم.
میخواید جدا شید بشید.
ده سال دیگه نزنید تو سر بچه که من بخاطر تو موندم زندگیم حروم تو شد.
مثل مادر من که نزدیک ۶۰سالشه میگه شما استخون گلوی من بودین بخاطر شما موندم ازتون بدم میاد
بنظرم بخاطر بچع تو این بیست سال موندی واقعا شاهکار کردی اما اگه نمیتونی شوهرتو تحمل کنی ازش جدا شو
البته نظر شخصیمه
بچه ها میرن پی زندگی این تویی که زجر میکشی و عمرت میره جدا شو
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
42 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
