۷سال پیش قبل عروسیمون رفتم دندونپزشکی و دکتر زنان و....کاملا آماده بودم درواقع زندگی رو دوست داشتم ولی متاسفانه اومدم تو زندگی هرروز افسرده تر و داغون تر شدم
زندگی با یه آدمی ک نمیدونی فازش چیه و سخت‌تر اینکه دیگه اصلا نمیتونی دوسش داشته باشی💔
دلم خیلی گرفته
نمیدونم هدفش از این زندگی چیه
فقط اینو میدونم باختم زندگیمو خیلی بد
نه طلاق میده نه درست میشه چیزی
بچه میبینم خدا میدونه تو دلم چی میگذره
خب به نظرت بچه داشتن با این شرایطی که با همسرت داری تصمیم مناسبیه؟!
خدابهت کمک کنه انشاالله غصه نخور دنیا دورزه
عزیزم مهربچه دارشدن قویه ولی سعی کن ی جوری تخلیش کنی مثلا مربی مهد بشی، بادوست یا فامیلی ک بچه کوچک داره بیشتر معاشرت کنی ولی وقتی زندگیت معلوم نیس چطوره اصلا بچه نیار چون گناه داره....
عزیزم این حس رو از خودت محروم نکن یا جدا شو یا اگر میدونی تا اخر عمر با این شخص قراره زندگی کنی حدااقل دلت خوش باشه به بچه ...
منم تو این شرایطم..
اولی رو ک اوردم الان فشارا برا بچه دومه..
چقد منی همین نیم ساعت پیش شوهرم بهم گفت پفیوووز و دعوای بدی کردیم طلاقمم نمیده خسته شدم دست بزنم داره و همش تو دعواهامون میخاد خفم کنه ی جوری دهنمو فشار میده فکم تا ی هفته کبود میشه و دعواهامون درست بعد خوب شدن کبودیام دوباره شروع میشه
منم همیشه میگفتم دومیرو بلافاصله بعد دوسالگی اولی میارم اما انقدر فشار روحی همسرم بعد زایمان سرم اورد. افسردگی گرفتم. انقدر توهینا کرده بعم. مریض جسمی گرفتمک از اوردن دومی میترسم.همسر منم فازش معلوم نیس. کلا براخودشه. زنشم از همه براش غریبه تره. دقیقا مثل همسر شما طلاقم نمیده.
