هیچکسی ندارم . شوهر دارم اما انگار ندارم تو بدترین شرایط پشتم نیست مثلا تو بحرانی ترین حالت روحیم، ارومم،نمیکنه اصلا درک و فهم نداره. مامانمم، به شدت بی احساسه اصلا باهام حرف نمیزنه صمیمی نیست. دوست و رفیقم،ندارم . خواهر ندارم.
چند روز پیش بچه مو بردم پارک دیدم خانما یا با دوستاشون گرم صحبتن و بگو بخند. یا با شوهرشونن. من عین بیوه زنان تنها بودم داشتم دق میکردم.
سر مامانم با شوهرم دعوام شد زدم بیرون بدتر دیونه شدم و تو پارک گریه میکردم. چقدررررر دلم هم صحبت میخواد. یعنی کسی مثل من هست؟جوانی و عمرم الکی داره میگذره😭😭😭
