وضعمون زیاد خوب نیست،وقتی پول میده بهم من دوست دارم برای خودم خرجش کنم،اون‌میگه‌پس اندازش بکن برای وقت هایی ک لازم داریم،ولی من باهاش لباس و لوازم ارایشی بهداشتی و وسایل خونه‌میخرم و انقدر رو مخم رژه میره که احساس عذاب وجدان میگیرم
کار من درسته؟یا شوهرم درست میگه
بهش بگو برای پس انداز جدا بده برای خرج‌های خودت هم جدا
شوهر منم اینجور بود حرفشو گوش کردم هر روز انتظارش بالاتر رفت منم طلاق گرفتم ازش آمد گوه خوردن الان جرات نداره حرف بزنه دلت برای مرد نسوزه خرج کن خوش بگذرون نزار عادت کنه
یه چیزی وسط
همه پول رو خرج نکن مثلا 50 درصد و باقی رو جمع خوب بعدا به درد خودت میخوره
فکر کنم از اونایی که پول دستت نمیمونه
زنی که خرج نداره ارج نداره
تازه یه خانمی می‌گفت از وقتی خودم میرم سرکار با حقوقم یه چی میخرم الان شوهرمو درک میکنم که چقد آدم دق میکنه پولش بابت این چیزا خرج بشه
میدونم دردت چیه
خیلی بده همش وسوسه خرج داری و براش نقشه میکشی
اینو شنیدی که میگن ولخرج همیشه محتاجه. میتونم برادرام رو برات مثال بزنم زرگه یه کار خوب داره و ولخرج الانم مستاجر و ماشینش پراید. کوچیکتره 6 سال کوچیکه 70 درصد درامد بزرگه رو داره اما با مدیریت یه خونه دوخوابه داره و دنا پلاس
من خیییلی خیلی اهل لباس خریدن هستم،هر لباسی رو خوشم بیاد اگه نخرم دیوونه میشم و باید این عادتم رو ترک کنم،حالا چیکار کنم شوهرم باز بهم اعتماد کنه پول بده بهم🥲
منم ریمل اینا نمیخرم،بیشتر مراقبت پوستی و شامپو و...میشه گفت اصلا لوازم آرایش نمیخرم
من پشیمونم از این اخلاقم،خبلی حس بد و عذاب وجدان دارم،ولی میشه کاری بکنم باز هم شوهرم پول بده بهم ک جمع کنم؟چون اخلاقمو میدونه اصلا پول نمیده بهم
بنظرتون ی دونه قلک بخرم بندازم تو اون خوبه؟اعتمادش جلب میشه؟
