بچه ی من وزنش کم الان یازده ماهش شاید حدودا هفت کیلو هفتصد اینا باشه
شیرخشکی هستش
یه مدت غذای کمکی کم اشتها شده میگن از دندون
من صبح تا شب ب اندازه کافی جسم و روانم خسته میشه هر شب که میام بخوابم حس گناه و عذاب وجدان میاد سراغم که نکنه من مامان خوبی نیستم ....نکنه من کم میزارم
آخه دیگه کاری ازم برنمیاد
دکتر هم بردم چندباری
حامله هم بودم توسونو همیشه میگفتن ریز
قدیم چه راحت بودن اصلا نگران بچه نبودن ...اما حالا من بخدا روح و روانم بهم ریخته خیلی خسته ام
یعنی کسی هست که درکم کنه و بفهمه خالمو؟
خودتو اذیت نکن
هرمادری نهایت تلاششو میکنه برای بچش
منم همینم گلم
فکرکن بچم داره بازی میکنه هیچ مشکلی نیست ، دلم براش میسوزه بیخودی
یا یکم کم غذا بخوره من فکرمی‌کنم از بدی منه
آره من پسر ده ماهه دارم و تمام حالتو میفهمم. به جثه خودتو شوهرت نگاه کن خب اگه لاغرید و تو سونو هم گفتن بچتون کلا ظریفه، تو حبوبات و سبزیجات و آب قلم بده، قطره آهن و مولتی بده بقیش دیگه ژنتیکه
فکر کنم همه مادرا یه دور این حس رو گذروندن.
منم همه زندگیم را وقف بچه هام کردم اینقدر غرق‌شون شدم که شوهرم کلافه شده اما من هنوز احساس میکنم تمام توانم را نذاشتم
من میفهمم چون مادر خوبی هستی به اینچیزا فک میکنید اگه مادر بدی بودی که اصلا به اینچیزا اهمیت نمیدادی..عادیه یکم بچت بزرگ بشه حل میشه
