دارم به این فکر میکنم اگه خدای نکرده زبونم لال واسه مامان و بابام یه اتفاقی بیوفته من و آبجیم هیچکسو نداریم که بتونیم بهش تکیه کنیم نه پدربزرگ و مادربزرگی نه دایی و خالهای. فامیلای ما اینجور مواقع فقط واسه خوردن میان و میخوان یجوری غذا و میوه و ... یه ماهشونو تامین کنن.تو مراسمای بقیه دیدم که این کارو میکنن. درکل خیلی بی مهرن.حتی واسه برگزاری مراسماهم هیچکسو نداریم کاش حداقل یه داداش داشتم