منم حوصله پرحرفی بچه هارو ندارم خصوصا اونایی که حرف گنده تر دهنشون میزنن و ادای بزرگترا رو درمیارن اما دلمم نمیاد توذوقشون بزنم یکم گوش میدم یه دستی میکشم رو سربچه بعد به یه بهانه ای بلند میشم درمیرم
حالا بچه شعربخونه از همبازیاش تعریف کنه شیرین زبونی کنه یه چیزی اما بچه ای که درقالب یه مرد یا زن بزرگ فرو رفته واقعا فقط برای پدرمادرش ممکنه جالب باشه
کاش میشد از مردگان پرسید : آیا بالاخره رنج پایان یافت؟