خب درونگرا هستم و با تنهایی خودم بیشتر حال میکنم، دوس دارم وقتم رو با فیلم و کتاب بگذرونم، ولی اطرافیان اکثرا برونگرا اند و هر چی میپیچونمشون بازم میان، چکار کنم خب!!!!
منم مثل توولی خانواده شوهرم پرجمعیت ولی سنگ تمام میزارم چه میشه کرد
دقیقا منم اینطورم
موندم ازدواج کردم چیکار کنم
چون الان میرم تو اتاق درم میبندم که متوجه نشن خونه هستم
اونموقع چجور قایم بشم
چون دوست دارم نام نیک بزارم همه عاشقم باشن همینطورم هس اینابه من حس خوبی میده مامجبوریم چون توجزیره متروکه ب دنیانیوندیم شوهرمون بچه مون احتیاج داره به جمع ومصاحبت بادیگران خب شبافیلم وسریال میبینم البته الان وقتم خالی تره تاقبلنا
نمیدونم چند سالته ولی حس میکنم از من کوچیکتری، بعنوان یه خواهر بزرگتر چند تا نکته رو بهت میگم، با کسی ازدواج کن که از نظر مالی مستقل باشه چون اگه به خانوادش وابسته باشه اونا به خودشون اجازه میدن توی خیلی چیزات دخالت کنن. بعضی پسرا هم هستن که از لحاظ احساسی به مادرشون خیلی وابسته اند و مادرشون نفر اول زندگیشونه اینا هم مناسب ازدواج نیستن.
ممنون عزیزم درست میگید ٫ ۳۰ سالمه من 😁البته توی رابطه هستم چند ساله کم جمعیتن اما مادرش به این بشدت وابسته هست ٫ یعنی این موضوع بعدا اذیتم میکنه؟ خودش وابستگی نداره زیاد ولی مادرش خیییلی
گاهی میگم شاید از لج من اینطور میکنه😄
الانم میگم عزیزم خوش نمیادازرفت امدودورهمی چون اهل بریزوبپاشم سخت میگیرم چندورزدرگیرمیشم همه چی الان گرونی بعدحساسم به نظم خونه وتمیزکاری بیشترعشق وحالم اینه لم بدم به مبلم توگوشی باشم یاتوخاب حوصله آرایش ولباس پوشیدن ندارم ولی خب نمیتونم مثل دیوانه هابرخوردکنم مجبورم روال عادی باشم دوس دارم مورتحسین همه باشم دوسم داشته باشن پس مجبورم تحمل کنم دیگران برام مهم ترارخودم هستن نمیدونم کدوم حرفم متوجه نشدی عزیزم؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
0 ثانیه پیش
1 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
