بنظرم توی زندگی با دلسوزی و ترحم بیش اندازتون باعث شدید ایشون بی مسئولیت باشن،فکرتو ازاد کن،بذار یه مدت ایشون جای شما به فکر قرض و بدهی باشه،زندگیه مشترکه،قرار نیست فقط شما به مشکلات فکر کنی،از اولش بنظرم سخت گیری نکردی،الانم نه دعوا کن نه بگو کار کنه یا نکنه،در کنارش باش مثل خودش بیخیال باش،اتفاقا رابطه میخواد استقبال کن و مهربون باش،چون یه روز به خودش میاد و میبینه اگه برای زندگیش تلاش نکنه چه زندگیه خوبی رو ممکنه از دست بده
بذار از بچگیم بگم:مادر خدا بیامرزم خیلی حرص میخورد تا صبح منو بیدار کنه برم مدرسه،خلاصه دیگه بیخیال شد دو روز خواب موندم رفتم مدرسه تنبیه شدم و مادرم اصلا پشتم در نمیومد،همین باعث شد دیگه صبح ها خودم زود بیدار میشدم و خیلی منظم شدم،دقیقا حکایت همسر شماست،یه مدت خجسته و راحت طلب باش😉نتیجه میگیری