بچم دو سالشه ، اینجا کسی را نداریم فقط مادرشوهرم اینا هستند که زیاد رفت و آمد نداریم، اطرافمان هم پارک نیست، شوهرمو صبح که می ره آخر شب میاد خونه یا نهایتا برا ناهار ظهر ، بچم مدام بهوونه می گیره، یه کم که بازی می کنه دوباره بهوونه می گیره ، صبح تا شب فقط می گه دد دلم براش میسوزه منم که مامانم حوصلم سر می ره اما نمی دونم چکار کنم کسی پیشنهادی نداره؟
ببرش خانه بازی
منم شرایطم عین خودته
روزی دوبار در حد نیم ساعت ببرش پیاده روی کنید باهم
توی خونه براش کتاب بخون بازی کن باهاش
من کلا فامیل ندارم بچمم تک فرزنده
میفهمم چی میکشی
چرا با خانواده شوهرت رفت و امد نمیکنی، از غریبه و نا آشنا که بهترن باز
حتما که نباید ببریش پارک. من با بچه ام میرفتم تو خیابون پیاده روی همه چیو بهش نشون میدادم باهاش حرف میزدم تا خسته بشه
پیاده روی نمیتونی ببریش روزی 1 ساعت؟
انیمیشن بیینه یا پازل درست کنید مثلا
وقتی پارک نیس جایی هم نیس بری ببرش قدم بزنید بیرون ببرش همش تو خونه نمیشه که
من دخترم تو این سن بود، میزاشتمش تو دوچرخه اش ، میرفتم نون بربری میخریدم، خریدای دیگه مون میکردم، براش جالب بودش.
خسته هم میشد، برمیگشتیم خونه میخوابید
اطرافتون چه جاهایی داره؟؟؟؟ببین کلا ببرش بیرون تو کالسکه یا پیاده ببر....بزار بیرون باشه.بهتر ازخونه ست
اینقدر که بچم اونا را دوست داره اونا نه، خونشون هم تا ایمن هست هر چند می گیم فلان وسیله را جا به جا کنید نمی کنند بچم چند بار یا به خودش آسیب زده یا وسیله هاشون که مجبور شدیم بخریم، یا مثلا بچه را نهایتا نیم ساعت سر و صداشو تحمل کنند
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
